Danko Cvjetićanin, aktuelni skaut Bruklin Netsa, nedavno je otkrio fascinantnu priču o mogućem prelasku Željka Obradovića u NBA ligu, konkretno u tim Brooklyn Netsa. U intervjuu za portal Germanijak, Cvjetićanin je podelio detalje o tome kako je najtrofejniji evropski trener mogao da preuzme jedan od najpoznatijih NBA timova, ali zbog specifičnih okolnosti, do realizacije transfera nije došlo.
Prema njegovim rečima, Željko Obradović je bio na pragu toga da postane glavni trener Bruklina, a Cvjetićanin je bio ključni faktor koji je pokrenuo ovu mogućnost. On je sugerisao Obradoviću da prihvati ponudu Netsa, što je u tom trenutku izgledalo kao prilika koja bi mogla da donese ogromnu prekretnicu u njegovoj karijeri. Međutim, uprkos velikim pregovorima, iako je Obradović bio “jednom nogom u avionu”, do dogovora nije došlo, a razlog za to bio je tadašnji vlasnik Netsa, Mihail Prohorov, koji je na kraju stopirao celu situaciju.
Cvjetićanin je u intervjuu istakao da i dan-danas nije jasno zašto je to zaustavljeno, ali smatra da su u pitanju bile ogromne razlike u pristupu košarci između Evrope i Sjedinjenih Američkih Država. Dok je Željko Obradović bio spreman da preuzme odgovornost za vođenje tima u NBA ligi, čini se da su kulturne i organizacione razlike bile prevelike prepreke. Zanimljivo je da su pregovori bili ozbiljni i da je Obradović već bio na korak do prelaska, ali, kako je rekao Cvjetićanin, “ispalo je kako je ispalo”.
Jedan od ključnih razloga zašto je do realizacije pregovora došlo do kvara, Cvjetićanin vidi u fundamentalnim razlikama između američkog i evropskog pristupa košarkaškom menadžmentu. U NBA ligi, prema njegovim rečima, organizacija funkcioniše na potpuno drugačiji način nego u Evropi. U Americi je košarka postala spektakl, gde su igrači, menadžeri i marketinške strategije ti koji u velikoj meri oblikuju sudbinu kluba. U ovom okruženju, sport, koliko god bio važan, često dolazi u drugi plan, dok se na spektakularnost stavlja naglasak. To se, prema Cvjetićaninu, ponekad kosi sa principima evropskog sporta, gde je disciplina, timska igra i strateško planiranje mnogo važniji deo igre.
„U Americi je to spektakl koji nekada čak ide do granice apsurda i spektaklu se daje prednost ispred sporta“, izjavio je Cvjetićanin, objašnjavajući da u Evropi treneri imaju mnogo veću kontrolu i slobodu u kreiranju tima, dok u NBA ligi upravljanje timovima u velikoj meri zavisi od moći menadžera i igrača. On je dodao da su evropski treneri, kao što je Obradović, često naviknuti da imaju daleko više ovlašćenja i autonomije u donošenju odluka o igračima, u odnosu na trenerima u NBA ligi, koji su često pod pritiskom interesa i želja igrača i njihovih agenata.
Cvjetićanin je izneo i vrlo ozbiljnu kritiku trenutnog stanja u NBA ligi, tvrdeći da je to liga u kojoj su igrači i menadžeri ti koji postavljaju svoje uslove i koji često menjaju trenera ili dovođenje novih igrača. Na ovaj način, treneri postaju gotovo bespomoćni pred voljom igrača, a klubovi često zavise od odluka i moći samih sportista. Ovo stvara ozbiljan problem, jer treneri u takvom okruženju nemaju istu kontrolu kao što bi imali u Evropi, što može da izazove nesuglasice u vezi sa timskom hemijom i dugoročnim planiranjem.
„Igrači postavljaju i smenjuju trenere, dovode i odvode druge igrače i to je ozbiljan problem. Ali o tome se, logično, javno uopšte ne govori, ali to je tako“, rekao je Cvjetićanin, osvetljavajući tamnu stranu američkog profesionalnog sporta koja se obično ne vidi u medijima. Ovaj problem je postao još izraženiji u poslednjim godinama, kada su poznati slučajevi u kojima su igrači imali ključnu ulogu u odlučivanju ko će biti trener ili koji će igrači biti dovedeni, što utiče na dugoročnu stabilnost kluba.
Za razliku od NBA lige, u Evropi se treneri još uvek smatraju glavnim autoritetom u timu, a iako i tu postoje izazovi, evropske lige pružaju mnogo veće mogućnosti trenerima da razvijaju timove prema sopstvenim idejama i principima. U Evropi je i disciplina na prvom mestu, što je filozofija koju je Željko Obradović uspešno implementirao u svojim trenucima u evropskim timovima, bilo u Partizanu, Fenerbahčeu ili drugim klubovima. Obradović je poznat po tome što insistira na ozbiljnom pristupu igri, fizičkoj spremnosti i timskoj igri, što ga je učinilo jednim od najboljih trenera na svetu.
Uprkos tome što se pregovori sa Brooklyn Netsima nisu ostvarili, Cvjetićanin smatra da je Željko Obradović jedan od najtalentovanijih i najuspešnijih trenera svih vremena. Njegova sposobnost da stvori izuzetno disciplinovane timove i razvije igrački potencijal bila bi neosporna prednost u svakom timu, a to bi sigurno učinio i u NBA ligi. Međutim, kako Cvjetićanin ističe, razlike između dve košarkaške kulture, evropske i američke, mogle su biti presudne za to što se ova mogućnost nikada nije realizovala.
U svakom slučaju, priča o mogućem prelasku Željka Obradovića u NBA ostaje zanimljiva tema za raspravu. Da li bi se on mogao prilagoditi američkom modelu i ostvariti uspeh u NBA? Pitanje ostaje otvoreno, ali jasno je da bi to bilo veliko iskustvo za samog trenera i da bi svakako promenilo dinamiku NBA lige.
Leave a Reply